1- کارگر صرفا می تواند 9روز از کل ایام مرخصی استحقاقی  سالیانه خودرا در طول یک سال ذخیره نماید و مابقی آن قابلیت تبدیل  به پول و یا استفاده درسال آینده را نخواهد داشت.
2- مرخصی های ذخیره شده کارگر در پایان قرارداد قابل تبدیل به پول بوده ووجه مزبور به او در صورت فوت به وراث پرداخت می شود.
3- ذخیره کردن مرخصی استحقاقی به میزان 9 روز در سال برای سنوات آینده که در این ماده به آن تصریح شده ازجمله  حقوقی است  که به کارگر تعلق می گیرد واو می تواند این 9 روز را استفاده  کند یا خیر، به همین دلیل الزام کارگر از سوی کارفرمایان به استفاده از این 9روز با متن  و روح ماده مذکور انطباق نداشته و فاقد محمل قانونی خواهد بود.
4- به استناد این ماده قانونی، ذخیره کردن مرخصی از سوی کارگران وقتی مفهوم پیدا می کند که کارگر در کارگاه  بعد از یک سال استمرارداشته باشد تا در این معنی امکان ذخیره کردن مرخصی سال قبل برای سال آتی امکان پذیر گردد به همین جهت ماده 66 قانون کار ذخیره 9 روز مرخصی را سالانه بیان نموده است.
5- در قراداد های کاری که کمتر از یک سال هست، موردی برای ذخیره مرخصی برای سنوات باقی نمی ماند و کارفرمایان مکلف هستند مزد تمام مرخصی استحقاقی استفاده نشده کارگران را پرداخت نمایند.