با توجه به این که در قانون کار، حقوق مختلفی برای کارگر در نظر گرفته شده است، در پایان همکاری باید تکلیف پرداخت همه آن‌ها کاملا روشن شود. بنابراین موارد مهمی که در تسویه حساب قرار می‌گیرد را در ادامه ذکر می‌کنیم:
اولین چیزی که تمامی کارگران با قراردادهای دائمی و موقت انتظار دارند، دریافت حقوق و دستمزد پایان قرار داد است. هر کارگر به ازای هر روز کار، مبلغی را تحت عنوان دستمزد در پایان ماه دریافت می‌کند. این حقوق باید بدون کم و کاستی به فرد کارگر پرداخت شود.
جدای از حقوق، مزایای پایان کار هم باید به کارگران تعلق بگیرد. بر طبق قانون، کارگران باید از مزایای مختلفی از جمله حق مسکن، بن کارگری، حق اولاد و حق خواروبار هم استفاده کنند.
مورد دیگر، درباره پاداش و عیدی سالانه کارگران است. در قانون کار، هر سال برای نیروی کار، پاداش و عیدی هم در نظر گرفته می‌شود که بر اساس میزان کارکرد کارگران، باید پرداخت شود.
استفاده از حق مرخصی هم جزو موارد دیگر در قانون تسویه حساب کارفرما با کارگر است. اگر کارگر در پایان سال، از مرخصی‌های استحقاقی خود استفاده نکند، کارفرما باید آن را پرداخت کند. البته توجه کنید که برای هر کارگر، تنها 9 روز برای ذخیره مرخصی‌های سالانه وجود دارد.
توجه کنید که تمامی موارد در حق السعی باید در تسویه حساب کارگران طبق قانون کار ذکر شوند؛ در غیر این صورت اگر مشکلی بین طرفین ایجاد شد، برای کارگر و کارفرما مشکل ساز می‌شود.
حق سنوات
حق سنوات جزو موارد مهم برای تسویه مالی است. بر طبق قانون هر کارگری که مشغول به کار می‌شود، به ازای مدت فعالیت خود باید حق سنوات دریافت کند. بر طبق ماده 24 قانون کار، کارگر باید به ازای هر سال خدمت خود در شرکت یا مجموعه خاصی، معادل 1 ماه دستمزد دریافت کند.
تعداد روزهای کارکرد/365*30*مزد ثابت روزانه=حق سنوات
دستمزد مبنا یا ثابت عیدی
ثابت عیدی یا دستمزد مبنا هم یکی از موارد مهم برای تسویه حساب با کارمند و کارگر است. بر اساس مصوبه مجلس شورای اسلامی، کارگر در پایان قرارداد خود باید عیدی یا مبنای دستمزد را هم دریافت کند.
ثابت عیدی برای یک سال آخر مانده به قرارداد یا پایان سال، معادل 2 ماه دستمزد است.
تعداد روزهای کارکرد/365*60*مزد ثابت روزانه=عیدی
مرخصی
تمامی کارگران در قانون کار، می‌توانند از مرخصی‌های مختلفی استفاده کنند که مهمترین آن‌ها، مرخصی استحقاقی است. این مرخصی جزو حقوق اصلی فرد است و در صورت استفاده نکردن، برای آن ذخیره می‌شود. در قانون تسویه حساب کارفرما با کارگر، به ازای هر ماه، دو روز و نیم برای مرخصی استحقاقی کارگران در نظر گرفته می‌شود.
اما هر فرد تنها می‌تواند 9 روز از آن را برای سال بعد ذخیره کند یا معادل آن را از کارفرما دریافت کند. از طرفی به غیر از مرخصی استحقاقی، تمامی مرخصی‌های دیگر هم در پایان قرارداد از بین می‌رود. البته اگر با کارفرما توافق کرده باشید که هزینه روزهای مرخصی استفاده نشده را دریافت کنید، این موضوع تفاوت پیدا می‌کند.
تعداد مانده مرخصی*مزد ثابت روزانه=مانده مرخصی
