1. کارفرمایان موظف به پرداخت حداقل دستمزد تعیین‌شده به کارکنان هستند. این حقوق باید به‌طور مرتب و در زمان مقرر پرداخت شود و از حداقل مبلغ تعیین‌شده کمتر نباشد.
2. هر ساعت اضافه‌کاری معمولاً ۴۰% بیشتر از حقوق پایه ساعتی کارگر محاسبه می‌شود. ساعات اضافه‌کاری در تعطیلات رسمی و روزهای خاص ممکن است با نرخ بیشتری پرداخت شود.
3. کارفرمایان موظف به پرداخت مزایای مختلفی از جمله حق مسکن، بن خواروبار، حق اولاد و حق تأهل هستند. این مزایا به‌عنوان کمک‌هزینه‌های اضافی برای تأمین هزینه‌های زندگی کارکنان در نظر گرفته می‌شود و معمولاً به‌صورت ماهانه پرداخت می‌شود.
4. سهم بیمه تأمین اجتماعی معمولاً ۷% از حقوق کارگر و ۲۳% از حقوق کارفرما است. این حق بیمه برای تأمین خدمات درمانی، بازنشستگی و ازکارافتادگی پرداخت می‌شود.
5. کارکنان حداقل ۳۰ روز مرخصی سالانه با حقوق دارند. این مرخصی باید بر اساس توافق با کارفرما و مطابق با قوانین محاسبه و تخصیص داده شود.
6. حق سنوات معمولاً بر اساس مدت زمان خدمت کارکنان در شرکت محاسبه می‌شود و به‌طور معمول در پایان هر سال یا پایان قرارداد پرداخت می‌شود.
7. عیدی باید به‌صورت سالانه و معمولاً در آخرین ماه سال پرداخت شود. سقف عیدی معادل سه برابر حداقل حقوق ماهانه است.
8. میزان مالیات بر اساس حقوق دریافتی محاسبه می‌شود و برای کسانی که حقوق بیشتری دارند، نرخ مالیات بالاتر است. معافیت‌های مالیاتی برای کسانی که درآمد پایین‌تری دارند، نیز در نظر گرفته می‌شود.
9. مدت زمان مرخصی زایمان برای مادران شاغل به مدت حداقل ۳ ماه با حقوق کامل است. علاوه بر این، برای مراقبت از کودک، مادران می‌توانند از مرخصی‌های دیگری نیز استفاده کنند.
10. اخراج کارکنان باید با رعایت قوانین مربوط به اخطار قبلی و دلایل قانونی صورت گیرد. کارکنان حق دارند در صورت اخراج غیرقانونی، از طریق مراجع قانونی شکایت کنند.
11. کارکنان حق دارند در محیطی سالم و ایمن کار کنند و از حقوق برابر برخوردار باشند. همچنین نباید تبعیضی بر اساس جنسیت، سن، مذهب یا سایر ویژگی‌ها در محیط کار وجود داشته باشد.
