درصورت خاتمه قراردادکار-کارمعین یا مدت موقت-کارفرما مکلف است به کارگری که مطابق قرارداد،یک سال و یا بیشتر،به کار اشتغال داشته است برای هرسال سابقه کار،اعم از متوالی یا متناوت،براساس آخرین حقوق،مبلغی معادل یک ماه حقوق به عنوان مزایای پایان کار به وی پرداخت نماید.
1.        هرگاه قرارداد کار فی مابین کارگر و کارفرما(کارمعین یا کار موقت)خاتمه یابد،کارفرما مکلف است در قبال هرسال کار کارگر،معادل یک ماه حقوق براساس آخرین پایه حقوق پرداختی به عنوان مزایای پایان کار (سنوات)به وی بپردازد.
2.        درخصوص پرداخت مزایای پایان کار به کارگران،فرض براین نیست که کارگر به طور متوالی ویا متناوب  برای کارفرما،پرداخت براساس یک پایه حقوق به ازای هر سال کارکرد کارگرهست.
3.        چنانچه دریافتی های کارگر در ماه های مختلف بابت ساعت کار انجام شده متناوب باشد،دراین صورت میانگین 90روز آخر کار ملاک محاسبه مزایای پایان کار قرارخواهد گرفت.
4.        باتوجه به بند الف ماده 8 قانون رفع برخی از موانع تولید و سرمایه گذاری صنعتی مصوب 1387 که به ماده 7قانون کار اضافه شده است،کارفرمایان مکلف می باشند به کارگران با قرارداد موقت به نسبت مدت کارکرد مزایای قانونی پایان کار پرداخت نمایند.لذا حق سنوات براساس مدت کارکرد خواه کمتر از یک سال باشد یا بیشتر صورت می پذیرد.